Nomade worden, interview met Athéna en Bruno

We hebben het geluk gehad een stel atypische reizigers te ontmoeten. Atypisch, want als je besluit nomade te worden, ja, dat valt echt buiten het kader. Je behoort niet tot de familie van de "grote reizigers" of de "wereldreizigers". Nomadische reizigers staan een beetje apart, omdat het een beslissing is die maar weinig mensen kunnen nemen.
We vonden ze zo aantrekkelijk dat we hun project, dat ze van plan zijn voor de rest van hun leven te realiseren, met jullie wilden delen! Of in ieder geval voor de komende jaren... Hier is een klein interview!

Kunnen jullie jezelf in een paar woorden voorstellen?

Bruno 38 jaar en Athéna 36 jaar. Al 15 jaar combineren we onze reizen en ons leven met z'n tweeën.
We zijn representatief voor de generatie Y. Koningen van improvisatie, "slashers", flexibel en aanpasbaar, we hebben ons leven al 100 keer veranderd. En onze reizen lijken op ons en lijken niet op elkaar.
We zijn onafhankelijke reizigers en we houden ervan om van de gebaande paden af te wijken... Maar tegelijkertijd voelen we ons net zo goed thuis in een vrachtwagen, bij een bivak, bij lokale bewoners of in een charmant hotel.

Wat altijd gemeenschappelijk is aan al onze reizen is het ontmoeten van anderen. We houden er bovenal van om te delen en ons geïntegreerd te voelen in het leven van de landen die we bezoeken.
We hebben altijd momenten beleefd vooropgesteld. We zijn echt geen aanhangers van de checklist van dingen die je moet doen of zien.

En dan zijn we echte fijnproevers en voor ons zijn gastronomie en de tafel in het algemeen echte momenten van delen, onafscheidelijk van onze reizen.

Vertel ons over jullie project

Ons project om nomade te worden is een beetje moeilijk uit te leggen omdat het meer gaat om een nieuwe levensstijl dan om een reis zoals we die kennen.

Ten eerste is er de wens om nomade te worden, maar dat kan zelfs in Europa of Frankrijk.
Dan is er de wens om te reizen.
Of is het andersom? Worden we nomaden om meer te kunnen reizen? Altijd die vervelende kip en dat vervelende ei... 😏
Kortom, we vertrekken in september naar Azië voor een reis van onbepaalde duur.
We beginnen met het ontdekken van Nepal, India, Pakistan en Sri Lanka, en vervolgens heel Azië. Maar eigenlijk weten we niet echt hoe lang dat zal duren.
We zullen naar onszelf luisteren, terugkomen (of niet), opnieuw vertrekken (of niet) en misschien van pad veranderen...

Voor een preciezere antwoord zullen jullie ons moeten volgen. Vertrek op 18 augustus 2019.

Wat was de drijfveer om nomade te worden?

Reizen is altijd deel van ons geweest en deze behoefte om te bewegen ook. Misschien is het een vroege midlifecrisis, maar na 6 verhuizingen, een lange reis, 8 professionele veranderingen en een emigratie begrepen we uiteindelijk dat vastzitten niets voor ons was.

In augustus ontdekten we de westkust van de Verenigde Staten. De zonsopgang boven Monument Valley deed iets in mij trillen (Athéna). Om 4 uur 's ochtends opstaan met een stukje droog brood om naar een magisch schouwspel te kijken maakte ons gelukkig... Ik kwam terug en zei tegen Bruno: We vergissen ons, dit is niet het leven.

We hadden een wijnbar in Barcelona die heel goed liep. We waren zelfs bezig met plannen om groter te gaan.
Dus stelde ik voor om een jaar lang de wereld rond te reizen voordat we weer ergens neerstrijken.
Hij antwoordde NEE. Geen sprake van om onze succesvolle bar voor een jaar achter te laten en dan zonder iets terug te komen en opnieuw te beginnen.
Dus hij was degene die het meest radicaal was en zei tegen me: "Als je wilt dat we ons leven veranderen, dan doen we dat echt."
Dat was afgelopen september. In maart werden we nomaden en in augustus vertrekken we naar Azië.

En elke dag van dit nieuwe leven bevestigt onze keuze...

Bekijk deze post op Instagram

"De wereld ontstaat bij elke kus" door Joan Fontcuberta y Antoni Cumella in het centrum van Barcelona. Deze muurschildering bestaat uit 4000 foto's met als thema "vrij leven" en bevindt zich in de wijk Ciutat Vella in Barcelona. Een must-see in de stad. ————— Gisteren hebben we elkaar voor het laatst gekust in Barcelona, de stad waar "de reizende geliefden" werden geboren. We begonnen vandaag aan ons nomadenleven met een eerste stop in Parijs waar we het professionele deel van ons project opzetten.? Een hele fijne week gewenst. De onze zal studerend en nomadisch zijn ?? — — ?? El Mundo Nasce en cada beso bestaat uit 4000 foto's met als thema "vrij leven" wat is er beter dan afscheid nemen van Barcelona door elkaar nog één keer te kussen in deze prachtige stad om ons nomadenleven te beginnen? Vanaf vandaag leven wij vrij. Eerste etappe, Parijs waar we beginnen met het professionele deel van ons project… wij wensen jullie een geweldige week toe, de onze zal nomadisch en studerend zijn ?? — — ?? "The World Born in each kiss." Kunstwerk bestaande uit 4000 foto's over het thema "live free". Je kunt het bewonderen in de oude stad van Barcelona. We starten vandaag onze nieuwe manier van leven als nomaden… met een eerste stap in Parijs om te leren en het werkende deel van ons project op gang te brengen…? Heb een geweldige week ? — — #elmundonaceencadabeso #barcelona #barcelone #spanje?? #catalunya #reis #reispassie #reizigers #nomadenleven #travelling_europe #frenchtraveler #wereldreis #fransenreizen #reisblog #instareis #travelgram #viaje #viajeros #nomadas #nomaden #wanderlust #ontdekkendewereld](https://www.instagram.com/p/BvKKc2fnQoy/)

Een bericht gedeeld door B&A (@lesamantsvoyageurs) op 18 maart 2019 om 10:55 PDT

Hoe bereid je je voor op een lange reis?

We zijn nooit pro's geweest in planning, sowieso veranderen we constant van mening.

In het geval van een wereldreis met een vertrekdatum en een terugkeerdatum, stel ik me voor dat het plannen van de route belangrijk is.
Maar aangezien wij geen terugkeerdatum hebben weten we waar we aankomen, maar verder niet veel meer.

We hebben ervoor gekozen om een enkele reis naar Kathmandu te boeken en ter plaatse verder te beslissen.

We hebben ons echter wel voorbereid op deze nieuwe levensstijl.
Het appartement verlaten, al onze spullen verkopen en weggeven (zelfs mijn trouwjurk), opleidingen volgen voor "nomadische" beroepen, een juridische structuur creëren in Frankrijk, onze belastingen regelen, bloedonderzoek doen, vaccinaties enzovoort...

En toen werden we minimalisten en proberen we zo min mogelijk te consumeren. Onze enige aankopen in 2019 waren eetbaar of gerelateerd aan onze verplaatsingen om momenten te delen met mensen die we liefhebben. Niets materieels. Het past toch niet in onze rugzakken 😏

Wat verwachten jullie van dit nieuwe nomadenleven?

Reizen natuurlijk!

En dan vrij zijn om te zijn waar we willen wanneer we willen.

Voor ons betekent nomade zijn gelukkig zijn op onze manier. Anders leven, een langzamer leven leiden. En dan, ontmoetingen, verwondering en tijd, vrijheid en verrassingen...

Terugkeren naar minder materiële relaties. Onze behoeften verminderen en simpelweg onze dromen leven.

Het is vooral in harmonie zijn met onszelf. We hebben nooit stil kunnen zitten dus lijkt dit een levensstijl die beter bij ons past.

En als het uiteindelijk niet meer bevalt, veranderen we gewoon weer van mening, dat maakt ons niet bang 😏

Wat zijn tot nu toe jullie mooiste reisherinneringen?

Heb je daar tijd voor? Nee want als je vraagt naar onze reisherinneringen dan slaap je voorlopig niet... We zijn spraakzaam dus als je ons begint over ons favoriete onderwerp... je hebt erom gevraagd 😏 Schaatsen op Central Park, de zon zien opkomen boven Monument Valley, filosoferen met Michael uit New York in een Poolse bar. geloven dat we Montenegrijns spreken door teveel Rakja gedeeld met een familie diep in Montenegro. de inwoners van een dorp in Turkije die om zeven uur 's ochtends aan onze camper klopten om ontbijt aan te bieden. de ontmoeting met onze beste vriend meer dan tien jaar geleden in de Tunesische woestijn... de natuurgebieden, mensen, lachbuien, problemen. en dan die Bosniër in Mostar die Portugees sprak omdat hij ooit Amalia Rodriguez had gehoord en verliefd werd op Fado. dagenlang hebben we klassiekers gezongen van deze muziek die dierbaar is aan ons hart terwijl we de wereld herschreven... in Portugees diep in Bosnië... en toen kwamen we terug bij die Bosniër... en toen leerden wij hem fado... en daarna ging hij ons leren portugees... in bosnië...in bosnië...in bosnië...in bosnië...in bosnië...in bosnië...in bosnië...in bosnië...in bosnië...in bosnië...in bosnië...in bosnië...in bosnië...in bosnië...in bosnië...in bosnië...in bosnië... in Bosnie... in Bosnie... in Bosnie... in Bosnie... in Bosnie... in Bosnie... in Bosnie... in Bosnie... in Bosnie... in Bosnie... in Bosnie... in Bosnie... in Bosnie... in Bosnie... in Bosnie... in Bosnie... in Bosnie... in Bosnie... in Bosnie.. in Bosnie.. in Bosnie.. in Bosnie.. in Bosnia.. en toen kwamen wij terug bij die Bosnia.. en toen leerden wij hem fado.. en daarna ging hij ons leren portugees.. en toen kwamen wij terug bij die Bosnia.. en toen leerden wij hem fado.. en daarna ging hij ons leren portugees..